- VEFA
- (vef; vaf, váfum, vófam, ófum; ofinn, vofinn), v.1) to weave (v. vef, dúk);2) to plait, twist (v. vandlaup).* * *pres. vef; pret. vaf, vaft, vaf, pl. ófum, ófut, ófu (vófu, Fas. ii. in a verse); subj. œfi, mod. væfi; imperat. vef; part. ofinn: with suff. vaf-k, Fms. xi: [A. S. wefan; Engl. weave; Germ. weben; Dan. væve; Gr. ὑφαίνω]:—to weave; var ek at ok vafk, ok var lítit á ofit, Fms. xi. 49; ek vil senda þik inn á bæi með vept er hafa skal í vef þann er þar er ofinn, Fbr. 31 new Ed.; vófu Valskar brúðir, Fas. ii. (in a verse); gengr hildr vefa, Darr. 3; vef þann er þar er ofinn, Fbr. 58; ef vefr stendr uppi, þá á sonr þat sem ofit er, en dóttir þat sem ú-ofit er, Js. 78; ofinn orma-hryggjum, Edda 43; teygðu ok ófu, they stretched and wove, of the wind playing on the waves, Edda (in a verse), passim.2. to brocade; átta aurum gulls var ofit í motrinn, Ld. 200; bækr ofnar völundum, Hðm. 6.
An Icelandic-English dictionary. Richard Cleasby and Gudbrand Vigfusson. 1874.